அறிவுச்சாரல்

  கோப்பெருஞ்சோழன் – பிசிராந்தையார் நட்பு   வடக்கிருத்தல் தமிழரின் நம்பிக்கை சார்ந்த பழக்கவழக்கங்களில் வடக்கிருத்தலை ஆடவர் மேற்கொண்டனர். ஊருக்கு வடபால் ஓரிடத்தில் வடக்குத் திசை நோக்கி அமர்ந்த வண்ணம் உண்ணாநோன்பிருந்து உயிர்த்துறப்பதை ‘ வடக்கிருத்தல் ’ எனக் கொண்டனர். வடக்கிருக்க அடிப்படைக் காரணியாக அமைவன மானம் , வீரம் , நட்பு , தன்நோக்கம் நிறைவேறாமை எனலாம். வீரர் , புலவர் , மன்னர் ஆகியோர் வடக்கிருந்தமையை இலக்கியங்கள் வாயிலாக அறிய முடிகிறது. அவ்வாறு உயிர் துறப்பவர் துறக்கம் பெறுவர் என நம்பினர்.       கலைக்களஞ்சியம் , வடக்கிருத்தலை ‘ உத்ரக மனம் ’ என்றும் ‘ மகாப் பிரத்தானம் ’ என்றும் கூறும். ‘ நாணத்தகு நிலை ’ நேர்ந்ததனாற் சிலர் வடக்கிருந்ததாகத் தமிழ் நூல்கள் கூறுகின்றன என்று கூறுகிறது.           கோப்பெருஞ்சோழன் வடக்கிருந்து உயிர் விட்டான். அவன் உயிர்விட்டப் பிறகு அவனை பார்க்காமலே நட்புக் கொண்டிருந்தப் பிசிராந்தையாரும், சோழனுடன் இருந்த பொத்தியார் என்ற புலவரும் அவன் வடக்கிருந்த இடத்தின் அருகில் வடக்கிருந்து உயிர்...

  மக்களிடம் வாட்டி வதைக்காமல் வரி வசூலிக்கும் முறை புறநானூறு – 184 பாடியவர் – பிசிராந்தையார் பாடப்பட்டவர் – பாண்டியன் அறிவுடை நம்பி திணை – பாடாண் திணை துறை – செவியறிவுறூத் துறை         மக்களை வாட்டி வதைக்காமல் வரி வசூலிக்க வேண்டும் என்பதை அழகிய யானை புகுந்த வயல் உவமையால் விளக்கும் இப்பாடல் எக்காலத்துக்கும் பொருந்தும் பாடலாக அமைந்துள்ளது.          ”காய்நெல் அறுத்துக் கவளம் கொளினே         மாநிறைவு இல்லதும் பன்நாட்கு ஆகும்         நூறுசெறு ஆயினும் தமித்துப்புக்கு உணினே         வாய்புகு வதனினும் கால்பெரிது கெடுக்கும்         அறிவுடை வேந்தன் நெறிஅறிந்து கொளினே           கொடி யாத்து நாடுபெரிது நந்தும்         மெல்லியன் கிழவன் ஆகி வைகலும்         வரிசை ...

  பேரின்பம் – பிள்ளைகள் தரும் இன்பம்   புறநானூறு – 188 பாடியவர் – பாண்டியன் அறிவுடை நம்பி திணை – பொதுவியல் திணை துறை – பொருண்மொழிக் காஞ்சித்துறை             எவ்வளவு செல்வம் இருந்தாலும், கூடி உண்ணக் கூடிய கோடிச் சுற்றம் இருந்தாலும், பெற்றோர்க்குக் குழந்தைகள் தரும் இன்பம் குறைவில்லாப் பேரின்பம் என்பதை விளக்கும் பாடல்.             ”படைப்புப் பலபடைத்துப் பலரோடு உண்ணும்           உடைப்பெரும் செல்வர் ஆயினும் இடைப்படக்           குறுகுறு நடந்து சிறுகை நீட்டி           இட்டும் தொட்டும் கவ்வியும் துழந்தும்           நெய்யுடை அடிசி மெய்பட விதிர்த்தும்           மயக்குறு மக்களை இல்லோர்க்குப்           பயக்குறை இல்லைத் தாம்வாழு...

  கொழுமுகத்துக் குழந்தை (சீதை)           விதேஹ மன்னரான ஜனகர் மிகவும் நல்லமுறையில் தம் தேசத்தை ஆண்டு வந்தார். தசரதச் சக்கரவர்த்திக்குப் பழைய மித்திரர். தசரதன் புத்திரப் பேற்றுக்காகச் செய்த பெரிய யாகத்திற்கு அரசர்களை அழைத்தபோது ”ஜனகரிடம் தூதுவர்களை அனுப்பவேண்டாம். மந்திரிகளே நேரில் போய் அழைக்க வேண்டும்” என்று தனி உத்தரவிட்டான். ஜனகர் ஒரு ராஜரிசி;   சூரர்; எல்லாச் சாஸ்திரங்களையும் நன்றாகக் கற்றவர்; வேத வேதாந்தகளில் நிபுணர்; நியமம் காத்தவர்; பிரம்மஞானி. கடமைகளைச் செய்தே சித்தியடைவதைப் பற்றி அர்ச்சுனனுக்கு எடுத்துச் செல்லும்போது, கண்ணன் ஜனகரைச் சிறந்த உதாரணமாக எடுத்துச் சொன்னான். அவதார தேவி சீதையை மகளாகப் பெற்ற தகுதி கொண்ட மகான்.           ஒரு காலத்தில் ஜனக மகாராஜா யாகம் செய்வதற்கென்று இடம் கண்டு, அதைத் தாமே கலப்பைப் பிடித்து உழுதார். உழுது, புதரும் பூண்டுமாக இருந்த பூமியைத் திருத்தி ஒழுங்குப்படுத்திக் கொண்டிருக்கும் போது, மண்ணில் ஒரு திவ்ய ரூபமான பெண் குழந்தையைக் கண்டார். ஜனகருக்குக் குழந்தை...

  இன்பமும் துன்பமும் கலந்தது தான் இவ்வுலகம்   புறநானூறு – 194 பாடியவர் – பக்குடுக்கை நன்கணியார் திணை – பொதுவியல் திணை துறை – பெருங்காஞ்சித் துறை பாடலின் உட்பொருள் - உலக வாழ்வின் இயல்பை உள்ளபடி விளக்கும் பாடல்.         ”ஓர்இல் நெய்தல் கறங்க ஓர்இல்         ஈர்ந்தண் முழவின் பாணி ததும்பப்         புணர்ந்தோர் பூஅணியப் பிரிந்தோர்         பைதல் உண்கண் பனிவார்பு உறைப்பப்         படைத்தோன் மன்றஅப்பண்பி லாளன்         இன்னாது அம்மஇவ உலகம்         இனிய காண்கஇதன் இயல்புணர்ந் தோரே”                     ஒரு வீட்டில் சாவு மேளம் ஒலிக்கிறது. இன்னொரு வீட்டில் இனிமையான மங்கல இசை முழங்குகிறது. மகிழ்வில் கூடியவர்கள் மலர் மாலை சூடி மகிழ்கின்ற...

  இல்லற வாழ்வே இனிது   புறநானூறு – 193 பாடியவர் – ஓரேருழவர் திணை – பொதுவியல் திணை துறை – காஞ்சித் துறை பாடலின் உட்பொருள் - இப்பாடல் தனி மனிதர் துறவு பற்றி எண்ணலாம். சுற்றத்தாருடன் கூடி வாழ்பவன் இருக்க வேண்டியது இல்லறத்தில் தான் என்னும் சீறிய கருத்தை உணர்த்துகிறது.         ”அதன் எறிந்தன்ன நெடுவெண் களரின்           ஒருவன் ஆட்டும் புல்வாய் போல         ஓடி உய்தலும் கூடும்மன்         ஒக்கல் வாழ்க்கை தட்கும்மா காலே”             தோலை உரித்துத் திருப்பிப் போட்டது போலிருக்கும் நீண்ட வெள்ளை களர் நிலத்தில், வேடன் ஒருவனால் விரட்டப்படும் மான் ஒன்று உயிர் பிழைக்க இங்கும் அங்கும் ஓடி அலைந்து தவிக்கும். பின் உயிர் தப்பிப் பிழைக்கவும் கூடும். ஆனால் குடும்பத்தோடு கூடி வாழும் என் இல்லற வாழ்வில் நான் அப்படித் தப்பிப் பிழைக்க வழியில்லை. தப்பி ஓட நான் முயன்றாலும் என் உறவும் சுற்றமும்...

  இரப்பதிலும் இறப்பது மேல்!   புறநானூறு   - 74 பாடியவர் – சேரன் கணைக்காலிரும் பொறை திணை – பொதுவியல் திணை துறை – முதுமொழிக் காஞ்சித் துறையைச் சார்ந்தது           ”குழவி இறப்பினும் ஊன்தடி பிறப்பினும்           ஆள்அன்று என்று வாளின் தப்பார்           தொடர்ப்படு ஞமலியின் இடர்ப்படுத்து இரீஇய           கேளல் கேளிர் வேளாண் சிறுபதம்               மதுகை இன்றி வயிற்றுத்தீத் தணியத்             தாம் இரந்து உண்ணும் அளவை           ஈன்ம தோஇவ் வுலகத் தானே”             குழந்தை இறந்து பிறந்தாலும், பிறக்கையிலேயே குறைப் பிண்டமாகப் பிறந்தாலும், அவற்றை முழு ஆள் அல்ல என்று கருதி வாளால் வெட்டிய பின்பே மண்ணில் புதைப்பர் மறக்குடியினர். அப்...