Skip to main content

Posts

Showing posts from March, 2023

குரவைக் கூத்து

  குரவைக் கூத்து         பண்டைய கூத்துகளில் குரவைக் கூத்து முக்கியமானது. பழம் இலக்கியங்களில் அதிகம் பேசப்படுவது. இக்கூத்து அய்த்தல், தழுவுதல், முறைதல், தூங்குதல், நிற்றல் என்னும் சொற்களின் அடைமொழிகளுடன் கூறப்படுவது. ஆரவாரம் மிக்க இக்கலையைப் பார்த்தவர்கள் பாமரர்கள் என்பதும் குறிப்பிடத்தகுந்தது.           இக்கூத்து முதலில் குறிஞ்சி நிலத்தில் பொழுதுபோக்கு வழிபாடு அம்சமாக உருவாகி பிற நிலங்களுக்கும் பரந்திருக்கிறது. குறவர் அவை என்பது குரவைக்கூத்து ஆனது என இதை விளக்குவர். குரவை என்பது குறவையிலிருந்து தோன்றிய சொல் என்ற கருத்து உண்டு. மதுரைக்காஞ்சி குன்றுதோறும் நின்ற குரவை எனக்கூறும்.           குரவைக்கூத்து ஒரு நிகழ்த்து கலை. இதில் 7 அல்லது 9 கலந்து கொள்ளுவர் என உரையாசிரியர்கள் குறிக்கின்றனர். இது இரு பாலருக்கும் உரிய கூத்து. இக்கூத்தைக் குறிக்கும் சொற்களில் தழுவுதல் என்ற சொல் குறிப்பிடத்தகுந்தது. குரவை தழீஇ, பல்பிணை தழீஇ, மேனித் தழீஇ என்ற பழம் சொற்கள் பிணைந்த...

கடு சர்க்கரைப் படிமம்

  கடு சர்க்கரைப் படிமம் வைணவக் கோவில்களில் நின்று அமர்ந்த கிடந்த கோலத்தில் உள்ள கருவறைப் படிமங்கள் சுதை அல்லது கடுசர்க்கரையால் ஆனதாக இருக்கும். இப்படிமங்கள் மிகவும் நேர்த்தியாகவும் அழகுடனும் கூடியவை. இத்தகு படிமங்களுக்கு அபிஷேகம் கிடையாது. எண்ணெய் காப்பு செய்வர். சிற்பக் கலைஞர்கள் கடுசர்க்கரையக் கண்ட சர்க்கரை   என்றும் கூறுவர். கடினமான சுக்கான் கற்களைப் பொடித்துக் கிடைக்கும் சிறு மணலையும், மண்ணையும் பலவகையான மூலிகைகளின் சாற்றையும் கலந்து தயாரிக்கப்படும் சாந்து கடுசர்க்கரை எனப்படும். கடு சர்க்கரைச் சாந்தை மரச்சட்டத்தில் பூசி உருவாக்கப்படும் படிமம் கடுசர்க்கரை படிமம் எனப்படும். இதைத் தயாரிப்பதற்கும் பல கட்டங்கள் உண்டு. படிமத்தின் அளவை தீர்மானித்த பின் மரச் சூலக் கூடி தயாரிப்பது முதல் கட்டம். இந்தக் கூட்டின் மேல் கயிறு அல்லது தாமிரக் கம்பியைக் கட்டுதல், அதன் மேல் எட்டுவிதக் கலவைக் குழம்பைப் பூசுதல் அதன் பின் கலவைச் சாந்தைப் பூசி படிமத்தை உருவாக்குதல் வர்ணம் பூசுதல் என ஆறு கட்டங்களாக கடுசர்க்கரை படிமம் தயாரிக்கப்படும். பார்வை நூல் 1.   தமிழர் கலையும் பண்பாடும் – அ.க...

பழங்கால தமிழர்களின் உண்கலன்கள்

                        பழங்கால தமிழர்களின்  உண்கலன்கள்            சங்க    காலத்தில் இயற்கையாக உள்ள பலவிதப் பொருட்களை உண்கலன்களாகப் பயன்படுத்தியதோடு ,  செயற்கையாக இரும்பு ,  தங்கம் ,  தாமிரம் ,  வெள்ளி போன்ற உலோகங்களைக் கொண்டும் ,  பீங்கான் ,  மண் இவற்றினின்றும் பல கலன்களை வடிவமைத்துக் கொண்டனர் .  சமைப்பதற்குப் பெரும்பாலும் மண்ணாலியன்ற கலன்களும் உண்பதற்கு மண் மட்டுமின்றி ,  உலோகங்களா ல் செய்தக்    கலன்களையும் பயன்படுத்தியுள்ளனர் . இலை   உண்கலன்கள்            ஆம்பலிலை ,  தாமரையிலை ,  தேக்கிலை ,  வாழையிலை ,  பனையோலையில்   செய்த   குடை ,  மூங்கில்   ஆகியவை இயற்கையினின்றும் கிடைப்பவை .  இவற்றை உண்பதற்கு ஏற்றதாக முடைந்தும் ,  பதப்படுத்தியும் கலன்களாக உருவாக்கியுள்ளனர் . ஆம்பலிலை       ...