‘கழுதை
தேய்ந்து கட்(டெ)டிரும்பு போலாச்சு’
கழுதை – என்றால் அழகு என்றொரு பொருள் உண்டு.
மேலோட்டமாகப் பார்த்தால் நன்கு உறவாடி பழகி நல்ல நிலையில், நன்றாக இருந்தவர்கள் நலிவு
பெறும்போது, மாற்றம் கண்ட இடத்து, மாறுதலை உணர்தலை முகமாகச் செய்வர்.
ஆனால் உண்மையில் கட்டெறும்பு அல்ல. கட்டி
வைத்த இரும்பு. அதாவது கிடங்குகளில் கம்பியாகவோ, மற்ற இரும்புப் பொருட்களாகவோ நீண்ட
நாள் புழக்கத்தில் இல்லாமல், பயன்படுத்தாமல் இருந்தால் துருப்பிடித்து வீணாகி விடும்.
தன்மை குறைந்து, தேய்ந்து பயனற்றதாகி விடும் என்பதை உணர்த்தும் உயரிய மொழி! கட்டிரும்பு
தேய்ஞ்சு போச்சாம்!
கழுதை – அழகு நிலையான ஒன்றல்ல. நாளடைவில்
பொலிவு மலிந்து தேய்ந்து விடுதல் போல நீண்ட நாள் கட்டி வைத்த இரும்பும் தேய்ந்து போகும்
என்பதாகும். இதே நோக்கில்தான் ஔவையும் சங்க காலத்தில் இருமன்னருக்கிடையே நடக்கவிருந்த
போரில், அதைத் தடுக்க மன்னரின் படை மற்றும் ஆயுதங்களின் சிறப்பைக் கூறி தடுத்து நிறுத்துகிறார்.
அதியமானுக்கு எதிராகப் போர் தொடுத்த மன்னனின்
போர்வாட்கள் ‘இரும்பாலானது’ கேடயங்கள் பலவும் புத்தம் புதுசாகக் கிடங்கிலேயே போட்டுத்
துருப்பிடித்த நிலையில் அதன் அழகு தேய்ந்து பயனற்றுப் போனது என இடித்துரைத்த பாங்கு
இப்பழமொழியோடு பொருந்தும்.
பார்வை நூல்
1.
ஹேமா ராமானுஜம்
– பழமொழி கட்டுரைகள், பாவை பப்ளிகேஷன்ஸ், சென்னை,2005.
Comments
Post a Comment