நிமித்தம்

 

நிமித்தம்

          ”பின்னர் நிகழப்போவதை முன்கூட்டியே அறிவிக்கும் அறிகுறிகளையே ‘நிமித்தம்’ என்று கூறுவர். இதனையே சகுனம் (Omen) என்றும் அழைப்பர். நிமித்தம் என்பது வாழ்வில் பின் நிகழவிருக்கும் நன்மைத் தீமைகளைச் சில குறியீடுகளின் வாயிலாக முன் உணர்த்துவதாகும்”. நன்னிமித்தம், தீ நிமித்தம் என நிமித்தம் இருவகைப்படும். தொல்காப்பியர் நாள் நிமித்தம், புள் நிமித்தம், பிறவகை நிமித்தம் என மூன்று வகையான நிமித்தங்களைப் பற்றிக் குறிப்பிடுகின்றார்.“    

          ”அச்சமும் உவகையும் எச்சம் இன்றி

          நாளும் புள்ளும் பிறவற்றின் நிமித்தமும்

          காலங் கண்ணிய ஓம்படை உளப்பட

          ஞாலத்து வரூஉம் நடக்கையது குறிப்பின்

          காலம் முன்றொரு கண்ணிய வருமே” (தொல்.பொருள்.90)

அச்சம் – தீமை வரும் என்று அஞ்சுதல், உவகை – நன்மை வரும் என்று அஞ்சுதல், நாள் – நன்னாள், தீ நாள் , புள் – ஆந்தை முதலியன, காலங் கண்ணிய – வருங்கால குறித்தல் என்று உரைக் கூறியுள்ளார்.

நாள் –கோள் பார்த்தல்

          மக்கள் ஒரு செயலை செய்வதற்கு முன் நாளும் கோளும் பார்த்தனர். கற்பு மணம் செய்து கொள்பவர்கள் கெட்ட நாளிலும் கெட்ட ராசியிலும் புணர்ச்சி நிகழ்த்த மாட்டார்கள். ஆனால் களவு மணத்தில் ஈடுபட்டுள்ள தலைவன் தலைவிக்கு இந்த நாள் கோள் பார்க்கும் வழக்கமில்லை.

          ”மறைந்த ஒழுக்கத்து ஓரையும் நாளும்

           துறந்த ஒழுக்கம் கிழவோர்க்கு இல்லை”  (தொல். பொருள் 135)

என்று தொல்காப்பியர் நூற்பா குறிப்பிடுகிறது.

          போர்வீரர்கள் போர் செய்வதற்குச் செல்லும் முன் நிமித்தம் பார்ப்பதற்குரிய மரமாக உன்ன மரம் விளங்கியது. இந்த மரம் தளிர்த்து இருந்தால் அரசனுக்கு நன்மை ஏற்படும் என்ற நம்பிக்கையும், காய்ந்திருந்தால் தீமை ஏற்படும் என்ற நம்பிக்கையும் அக்கால மக்களிடத்தில் நிலவியது. இதனை,

          ”வாடா வள்ளி வயவர் ஏத்திய

           ஒடா கழல்நிலை உளப்பட ஒடா

           உடல்வெந்து அடுக்கிய உன்ன நிறையும்”(தொல்.பொருள்.புறத்)

என்னும் தொல்காப்பிய நூற்பா எடுத்துரைக்கிறது.

விரிச்சி கேட்டல்

       விரிச்சி கேட்கும் வழக்கம் அக்கால மக்களிடம் காணப்பட்டது. தொல்காப்பியர் இதனை, பாக்கத்து விரிச்சி என்று கூறுகிறது. நிரை கவர்வதற்காக செல்பவர்கள் அவ்வாறு செல்வதற்கு முன் மக்கள் பேசிக் கொண்டிருக்கும் போது அவர்களை அறியாமல் வந்த வாய்ச்  சொற்களை நிமித்தமாகக் கொள்வர். இதனை விரிச்சி  என்பதற்கு,

     ”ஒருவர் ஏதேனும் ஒரு செயலைப் பற்றிச் சிந்திக்கவோ அல்லது செயலாற்றவோ நினைக்கும் நேரத்தில் அயலிருந்தவர்கள் தங்களுக்குள் பேசிக் கொள்ளம் சொற்கள் தான் சிந்தித்த வற்றை இயைந்த்தாகவோ அல்லது இயையாத்தோ அமைந்து, மேற்கொள்ளப் போகும் செயலின் பயனை நிச்சயிக்கும் என நம்பிக்கை கொள்ளுதலே விரிச்சி எனப்படும்”

விரிச்சி பார்க்கும் நம்பிக்கையை,

          ”படையியங்கு அரவம் பாக்கத்து விரிச்சி

           புடைகெடப் போகிய செலவே புடைகெட”(தொல்.பொருள்.58)

தொல்காப்பிய நூற்பா விளக்கிக் கூறுகிறது. கட்டுப் பார்க்கும் நம்பிக்கையும், கழங்கு பாரக்கும் நம்பிக்கையும் தொல்காப்பியர் காலத்தில் இருந்தது.

         தொல்காப்பியர் காலத்தில் நல்ல நாள் பார்க்கும் நம்பிக்கையும், புள் நிமித்தம் பாரக்கும் பழக்கமும், விரிச்சி பார்க்கும் பழக்கமும் வழக்கிலிருந்தது என்பதை இதன் மூலம் அறியலாம்.