வேளாளர் வீடுகள்

 

வேளாளர் வீடுகள்

         தம் வாழ்வியலுக்கு ஏற்ப குடியிருப்புகளைத் திட்டமிட வேண்டும் என்னும் கொள்கைக்கு ஏற்ப வேளாளர் வீடுகள் அமைக்கப்பட்டன.

குதிர்கள்

  வேளாண்மை, சார்ந்த வாழ்க்கை வேளாளர் வாழ்க்கை, விளைந்த தானியங்களைப் பாதுகாக்கவும், சேமிக்கவும் குதிர்கள் என்ற அமைப்பை ஏற்படுத்திக் கொண்டனர். குதிர்கள் பெண் யானைகளைப் போன்று அளவில் பெரியதாக இருக்கும். அக்குதிர்களைக் கட்டி விடுவதற்கு ஏற்ற வண்ணம் முன்றில்களைப் பழந்தமிழர்கள் அமைத்துக் கொண்டனர். இதனை,

          ”பிடிக் கணத் தன்ன குதிருடை முன்றில்” (பெரும்பாண். 186)

என்று பெரும்பாணாற்றுப்படை எடுத்துரைக்கின்றது.

கொட்டில்கள்

      கலப்பை சார்த்தி வைத்துக் கொள்ள வலிமையான நெடிய சுவர்களுடன் கூடிய கொட்டில்களைக் கட்டி விட்டனர். இதனை,

          ”குறுஞ்சாட்டு உருளையொடு கலப்பை சார்த்தி

           நெடுஞ்சுவர் பறைந்த புகைசூழ் கொட்டில்” (பெரும்பாண்.188-189)

என்னும் பெரும்பாணாற்றுப்படையின் வழி அறியலாம்.

படப்பை

          படப்பை என்றால் வீட்டுத்தோட்டம் என்று பொருள். பண்டைத் தமிழர்கள் இயற்கையோடு இயைந்த வாழ்வு நடத்தியவர்கள். வீட்டிற்குத் தேவையான பொருட்களை வீட்டிலேயே விளைவித்துக் கொண்டனர். படப்பைக்குத் தேவையான இடம் விட்டு இல்லிடத்தைக் கட்டினர் என்பதை,

          ”மஞ்சள் முன்றில் மணநாறு படப்பைத்

           தண்டலை உழவர் தனிமனை” (பெரும்பாண்.354-355)

பெரும்பாணாற்றுப்படை பாடல் மூலம் அறியலாம்.

முன்றில்

     வீட்டிற்கு முன்னே மரம் செடி கொடிகளும், புல்வெளியும் அமைத்துக் கொள்வது நாகரிகத்தின் அடையாளமாக இன்று கருதப்படுகிறது. வீட்டிற்கு முன்புறம் மரம், செடி, கொடி பந்தல் முதலானவைகளை அமைத்து இயற்கை இன்பம் தோய்ந்த வாழ்வு நடத்தினார்கள் பண்டைத் தமிழர்கள்.

       குறிஞ்சி நிலத்தில் இல்லத்தின் முன் விளாமரத்துடன் நிகழ்ந்த அழகிய முன்றில் காணப்படுவதனை,

          ”பார்வை யாத்த பறைதாள் விழவின்

           நீழல் முன்றில்”    (பெ.பா.95-96)

என்றும்,

”கூதுளம் கவினிய குளவி முன்றில்” (புறம்.168)

”பஞ்சி முன்றில்”     (புறம்.116)

என்றும் முன்றில் பற்றி இலக்கியங்கள் பலவாறு தெளிவுறுத்துகின்றன.

தூண்

      வீட்டு முற்றத்தில் தூண்கள் நாட்டப்பட்டு இருந்தன. தூண்கள் வீட்டுக் கூரையின் முற்பகுதியைத் தாங்கி நின்றன. தூண்களில் கன்றுகளைக் கட்டி வைத்தனர். சில வேளைகளில் தூண்கள் சாய்ந்து கொண்டு நிற்பதற்கும், பேசுகையில் பற்றி கொண்டிருப்பதற்கும் எனப் பலவித பயன்பாட்டிற்கு உரியதாக இருந்தது.

          பக்கத்து வீட்டுப் பெண்மணி ஒருத்தி வந்து வீட்டின் தூணைப் பற்றி நின்று கொண்டாள். நின் மகன் நெடுநாளாய் காணோமே, எங்கே? என்று வினவினாள். இத்தகைய காட்சியை,

          ”சிற்றில் நல்தூண் பற்றி நின்மகன்

           யாண்டு உளனோ? என வினவுதி” (புறம்.86)

என்று புறநானூற்றுப் பகுதி சித்தரிக்கின்றது.

பந்தல்

       வெயிலின் கதிர்கள் நேரடியாகத் தாக்காமல் ஓய்வெடுக்கவும் உறங்கவும் பந்தல் பயன்பட்டது. தானியங்கள் முதலானவற்றைக் காய வைக்கவும் பயன்பட்டது. விருந்தினர்களை வரவேற்று அமரச் செய்து அளவளாவி மகிழவும் வாய்ப்பாகப் பந்தல் அமைந்தது.

          ”கூவை தூற்ற நாற்கால் பந்தர்ச்

           சிறுமனை வாழ்க்கை” (புறம்-29,19-20)

என்னும் பாடல் கூவையினால் மூடி நான்கு கால்களை உடைய பந்தலாகிய சிறிய படைவீடுகள் அமைக்கப் பெற்ற நிலையினை எடுத்துரைக்கின்றது

       புன்னை மரத்தின் கொம்பை வெட்டி அமைக்கப்பட்ட பந்தல், பந்தலில் சுரைக்காய், பாகற்காய், புடலங்காய் முதலான காய்கள் தொங்கிக் கொண்டிருக்கின்றன. கீழே புதிய மணல் பரப்பப்பட்டுள்ளது. பந்தலின் நிழலில் இளையவரும் முதியவரும் சுற்றத்துடன் கூடி மகிழ்ச்சியாக ஓய்வெடுத்துக் கொண்டிருக்கின்றனர்.

        வீட்டின் முற்றத்தில் முஞ்ஞைக் கொடியோடு முசுண்டைக் கொடியும் தழைத்து வளர்ந்திருக்கின்றது. வேறு புதிதாகப் பந்தர் அமைக்கத் தேவையில்லை என்னும் அளவில் பந்தல் போலக் கொடிகளே காட்சித் தருகின்றன. பலரும் உறங்கி ஓய்வெடுக்க அப்பந்தலில் நிழல் உதவியாக உள்ளது. அந்நிழலில் யானைகளை வேட்டையாடும் வேடன் ஒருவன் ஆழந்த உறக்கத்தில் கிடந்தான்.

          ”முன்றில் முஞ்ஞையொடு முசுண்டை பம்பி

         பந்தர் வேண்டாப் பலர்தூங்கு நீழல்

         கைம்மான் வேட்டுவன் கனைதுயில் மடிந்து” (புறம்,1-3)

என்னும் பகுதி இக்காட்சியினைப் படம் பிடிக்கின்றது.

குதிர், கொட்டில், படப்பை, முன்றில், தூண், பந்தல் என்று வேளாளர் வீடுகள் காணப்பட்டதை இலக்கியச் சான்றுகள் மூலம் அறியலாம்.