பாம்புச் செடி

 

பாம்புச் செடி

          பாம்புச் செடி என்ற செடி அகநானூற்றில் கூறப்படுகின்றது. செடிகள் பாம்பின் படம் போலிருப்பதே தற்காப்பு ஆகும். இச்செடிகளை விலங்குகள் பாம்பு என்று அஞ்சி அணுகாது. சங்க நூற்களில் அகநானூற்றில் மட்டும் இச்செடி பற்றிய செய்தி காணப்படுகின்றது.

          ”வெண்கோட் டியானை விளிபடத் துழவும்

           அகல்வாய்ப் பாந்தட் படாஅர்ப்

           பகலு மஞ்சும் பனிக்கடுஞ் சுரனே” (அகம்.68)

என்ற அகப்பாடலில் ‘அகல் வாய்ப் பாந்தட் படார்’ என இச்செடி குறிப்பிடப்படுகிறது. இச்செடியைக் கண்டு யானை அஞ்சுவதாகக் கூறப்படுகின்றது. விலங்குகளில் பாம்பைக் கண்டு அஞ்சுவன யானையும் குரங்கும் என விலங்கு நூலறிஞர் கூறுகின்றனர்.

          ”சிறுவெள் ளரவின் அவ்வரிக் குருளை

           கான யானை அணங்கி யாஅங்கு” (குறுந், 119)

எனக் குறுந்தொகைப் பாடல் கூறுகின்றது. குரங்குகள் பாம்பைக் கண்டால் அஞ்சும். பாம்பைக் கொல்வதற்காக அதைக் கையால் பிடித்துவிடும். விடவே விடாது. ஆதலின் பிடித்த பிடியை, பாம்பு பல தடவை வளைந்து கடித்தாலும் தான் சாகும் வரை தளரவிடாது. பாம்பைப் பார்க்கவும் அஞ்சி முகத்தைத் திருப்பிக்கொண்டு பிடித்த பாம்பை விடாதிருக்கும். இதை ”பைங்க ணுகம் பாம்பு பிடித்தன்ன” என்ற பாடல் வரி கூறுகின்றது. ‘குரங்குப்பிடி’ என்பது பேச்சு வழக்கில் வழங்குவது பாம்பைக் குரங்கு பிடிப்பதைக் கொண்டு கூறுவதாகும்.

           மலைப்பகுதிகளில் மலைப்பாம்புகள் குரங்குகளைப் பிடித்து விழுங்கிவடும். மற்றும் விழுதுபோல் மரங்களில் தொங்கிக் குரங்கை ஏமாற்றிப் பிடித்து உண்பதும் மலைப்பாம்புகளின் வழக்கம். மலைப்பாம்புக்கு மலைப் பகுதிகளில் அடிக்கடி அகப்படும் உணவு குரங்குகளாகும். ஆதலால் பாம்புகள் என்றால் குரங்குகளுக்குப் பெரும் பயம். இதைப் பாரதிதாசன் ஒரு பாடலில்,

          ”கிளையினிற் பாம்பு தொங்க

         விழுதென்று குரங்கு தொட்டு

        விளக்கினைத் தொட்ட பிள்ளை

        வெடுக்கெனக் குதித்த தைப்போல்

        கிளைதோறும் குதித்துத் தாவிக்

        கீழுள்ள விழுதை யெல்லாம்

        ஒளிப்பாம்பாய் எண்ணி எண்ணி

        உச்சிபோய்த் தன்வால் பார்க்கும்”

என்ற பாடலில் சங்கப்பாடல் மணம் கமழக் காண்கிறோம். இயற்கையுண்மையை வெகு அழகாகப் பாடியுள்ளார். சங்கப் புலவர் வந்த பாரதிதாசன்.

          பாம்புச் செடியைப் ‘பாந்தட் படார்’ என்றழைக்கின்றார் ஊட்டியார் என்ற சங்கப் புலவர். படர்வது படார், பாந்தட் படார் என்பது ஒரு கொடியெனத் தெரிகின்றது. இச்செடி சோற்றுக் கற்றாழை போலிருக்கும். பழந்தமிழ் புலவர்கள் மலைகளில் ஆராய்ந்து கண்ட செடியே பாந்தட் படாராகும்.

          அகநானூற்றில் 288 – ஆம் பாடலில் வரும் ‘வெரு வரு படாஅர்’ என்ற தொடரும், ‘படா அர் வெரூஉம்’ என்ற 309 பாடல் தொடரும் இந்தப் பாந்தட் படாரையே குறிப்பிடுகின்றன என்று தெரிகின்றது.

          ”இரவுப்புனம் மேய்ந்த உரவுச்சின வேழம்

           தண்பெரும் படாஅர் வெரூஉம்

           குன்றுவிலங் கிடவினவர் சென்ற நாட்டே” (அகம், 309)

இப்பாட்டில் யானை, ‘படாஅர்’ கண்டு பயப்படுவதாகக் கூறப்பட்டுள்ளது. இது அகம் 68 இல் வரும் ‘பாந்தட் படாஅர்’ செய்தியோடு ஒத்திருப்பதால், இதில், ‘படாஅர்’ என்று குறிப்பிடுவது பாம்புச் செடியையே யாகும்.

          கொடைக்கானல் மலை உயரத்தில் இயற்கையில் பாம்பைக் காண முடியாது. இருப்பினும் இந்தப் பாம்புச் செடியின் படமெடுத்தாற் போன்று நிற்கும் பூவைக் கண்டு சிலர் பாம்பென்று பயந்து ஏமாறுகின்றனர். இந்தச் செடி சேப்பங்கிழங்கு இனத்தைச் சேர்ந்த செடி. இதன் பூவை மறைத்துக் கொண்டு ஒரு மடல் மூடியிருக்கிறது. இந்த மடல் படமெடுத்தாடும் நாகப்பாம்பின் படம்போல் நிமிர்ந்து பாம்பின் படத்தில் காணப்படும் வரிகளுடனும் புள்ளிகளுடனும் காணப்படுகின்றது. இந்தச் செடியை ‘Arisaema Leschenaulti’ என்றழைக்கின்றனர். ஆதலின் சங்க இலக்கியத்தில் கூறப்படும் பாம்புச்செடி கொடைக்கானலில் தற்போது நாகப்பாம்புச் செடி என்றழைக்கப்படும் செடியாக இருக்கலாம்.

பார்வை நூல்

1.  சங்க இலக்கியத்தில் செடி கொடி விளக்கம் – திரு.பி.எல் சாமி, திருநெல்வேலித் தென்னிந்திய சைவ சித்தாந்த நூற்பதிப்புக் கழகம், திருநெல்வேலி -6.