கூடிப் பிரியேல்!
மனிதன் தன் அறிவின் ஆற்றல், அளவு, திட்பம், வலிமை, செயல் ஆகிய அனைத்தையும்
அறிந்து கொள்ள வேண்டும். இங்ஙனம் அறிதலால் அவன் ஏற்கப் போகும் பணியும் அதன் மாண்பைப்
பெறும்.
தீயனவற்றையும் தெரிந்து கொள்ளவேண்டும். எவை
எவை தீயன என்பது தெரிந்தால் அவற்றை இனம் கண்டு புறந்தள்ள ஏதுவாக இருக்கும்.
அறிவே மனிதனுக்கு ஆன்ற துணை. அடக்கமே அவனை
உயர்த்தும் ஏணி. ஆற்றலைப் பெருக்கி, சான்றோனாக்கி, சென்ற இடமெல்லாம் சிறப்பைச் சேர்ப்பது,
ஆக்கம் அளிப்பது எல்லாம் அறிவினால் தான் நமக்கும் கிட்டும். ஆக்கம் இன்புற்று வாழப்
பயன்படுகிறது. அறவழி ஆக்கம் எக்காலத்திலும் நிலைத்து நிற்கும். நிலைத்த இன்பத்தையும்
கொடுக்கும். உழைப்பை நல்கி ஊதியம் பெறுதல் உரிமையின் விழுப்பமன்றோ?
கூடிப் பிரியேல் என்ற ஔவையின் வாக்கிற்கிணங்க, நம்பிக்கை என்பது நட்பின் காரணமாக ஏற்படுகிறது. நம்பினவரே கைவிட்டால் நம்மவர், நம்மோர் என்று இல்லாது போய்விடும். நாலடியாரில் நட்பின் பெருமையை நினைவுறச் செய்யும் பாடல்.
”இன்னா செயினும் இனிய ஒழிக, என்று
தன்னையே தான்நோவின் அல்லது துள்ளிக்
கலந்தாரைக் கைவிடுதல் கானக நாட
விலங்கிற்கும் விள்ளல் அரிது” (நாலடியார்-6)
நட்பு என்பது
நண்ணுதலால் வருவதாகும். நண்ணுதல் என்பது நாடுதலாகும். நாடி நம் மனத்தின் அன்பை நாட்டிய பிறகு இடையில் பிணக்கு, இடக்கு, தவறு, துன்பம்
எவரேனும் ஒருவர் இழைத்து விடுவாரானால் அதனை முன் வைத்துப் பிரிதல் கூடாது. துன்பம்
செய்தாரைக் கடிந்து கொள்ளாமல் தன்னையே நொந்து கொள்தலே இனிய செயலாகும்.
அவர்கள் செய்த துன்பத்தைப் பெரிதாக எண்ணாமல்
அதுவும் நன்மைக்கே, இனியதே என்று பிரியாது இருக்க வேண்டும். நட்டாற்றில் விடுதல் போல்
அந்த நட்பை முறித்துக் கொள்ளுதல் கூடாது. அத்தவறு இழைத்தவரே தம் பிழையை உணர்ந்து திருந்துவதற்கு
ஒரு வாய்ப்பாக இப்பண்பு அமையும்.
காட்டில் வாழும் விலங்குகள் தவறு செய்து
விட்டாலும் ஒன்றை விட்டு ஒன்று பிரிவதில்லை. தாம் இருக்கும் காட்டிலேயே கூடி வாழ்கின்றன.
அவ்வாறு இருக்க நாம் நட்பைக் கைவிட்டுப் புறம் செல்லல் கூடாது. நம்பினோரைக் கைவிடல்
ஆகாது. நம்பிக்கை என்பதே நட்பின் காரணமாக ஏற்படுகிறது.
ஆகவே இன்னா செய்தாரை இனிய செய்தாராய் இன்னலையே
இனியதாக மாற்றி எண்ணத்தால் உயர்வுக் கொள்தலே பொறுமையின் அழகாகும்.
Comments
Post a Comment