சங்க இலக்கியத்தில் பாணர்கள்

 

சங்க இலக்கியத்தில் பாணர்கள்

 

          பாணர்கள் என்பவர் தமிழ்க்குடியில் தொல்குடி என்பது சங்கப்பாடல் வழி அறிய முடிகிறது. இவர்களின் தோற்றம், வாழ்க்கை முறை மானுடவியல் சமூகவியல் அடிப்படையில் ஆய்வது பல உண்மைகளை வெளிக்கொணரும்.

          பாணர்கள் பயன்படுத்திய கருவி நரம்புக் கருவியாகும். இது வில் போன்ற அமைப்பினை உடையது. மேலும் இவர்கள் உணவுப்பழக்கத்தில் உடும்பு போன்ற இறைச்சியும் தேறிய கள் அருந்த உணவு முறையும், இவர்கள் குறிஞ்சி நிலத்தில் தோன்றிய வேடர்கள் இனத்தைச் சார்ந்த ஒரு பிரிவினராக இருத்தல் கூடும் என்பது சிந்திக்கத்தக்கது.

          தமிழ்த் தொல்குடிகளில் நிலத்தினை ஐந்தாய் வகுத்தத் தமிழினம், ஒவ்வொரு நிலத்திற்கும் உரிய முதற்பொருள், கருப்பொருள், உரிப்பொருள் என அடையாளப் படுத்திய இலக்கணம் போன்றவை கருப்பொருளுக்குரிய மக்களைக் குறித்த பொழுது பாணர்களைக் குறிக்காமல் அவர்களது யாழினைக் கருப்பொருளில் சேர்த்துள்ளது.

          ஐவகை நில மக்களைக் குறித்துள்ள திணைநிலை மக்கள் மட்டும் இல்லாமல் சங்கப் புலவர் துடியன், பாணன், பறையன், கடம்பன் அல்லது குடியே என்று புறநானூற்றில் பாடியுள்ளமை சிந்திக்கத்தக்கது.

சங்க இலக்கியத்தில் பாணர்கள்

          பாணர், பொருநர், கூத்தர், விறலியர், கோடியர், வயிரியர், உள்ளிட்ட சங்க கால நிகழ்த்து கலைஞர்கள் அனைவரையும் குறிப்பிடப் பயன்படும் பொதுச் சொல்லாகப் பாண்மரபினர் எனச் சுட்டப்படுகிறது. பாணர் மரபினர் என்பதே பாண் மரபினர் எனப்படுகிறது.

          சங்க இலக்கிய நிகழ்த்துக் கலைஞர்களில் பாணர்களே பெரும்புலவர்களால் முன்னிறுத்தப்படுகின்றனர். பாண்மரபினர் அனைவரையும் பாணர் எனறே உரையாசிரியர் உரையில் எடுத்துரைக்கின்றனர். சங்க இலக்கியப் பாடல்களில் பாணர் என்ற சொல் அதிக அளவில் பயின்று வந்துள்ளது. புறநானூற்றில் மட்டும் இருபத்தாறு இடங்களில் வருகின்றது.

          சங்க காலத்தில் பாணர்களைப் பெருநில வேந்தர்களும், குறுநிலத் தலைவர்களும், திணைநிலை மக்களும் போற்றிப் புரந்துள்ளனர். பெரும்பாணாற்றுப்படை பல்வகை மக்களும் பாண்மரபினை வரவேற்று விருந்தளித்துப் புரந்ததைத் தெரிவிக்கின்றது. தமிழ் இசையும், பாடல்களும் நிகழ்த்துக் கலைகளையும், தமிழ்நிலம் முழுவதும் பரப்பிய பெருமைமிக்கோர் பாணர்கள் ஆவர். ஆற்றுப்படை நூல்கள் பாணர்களின் பெருமை, திறமை, வாழ்க்கை, வறுமை, எனப் பல நிலைகளைக் காட்டுகின்றன. பதிற்றுப்பத்து பழங்காலப் பாணர்களின் சமூக, சமய, அரசியல் நிலையைக் காட்டுகின்றன.

          சங்க காலத்தில் பாணர்கள் உயர்வோடு வாழ்ந்ததும் பின்னர் சங்கம் மருவிய காலத்திற்குப் பின் வீழ்ந்ததுமான வரலாற்றை அறிய முடிகிறது. பாணர்கள் மன்று தோறும், ஊர்தோறும், நாடுதோறும் தமிழ் இசை வளர்ச்சிக்கு வித்திட்டனர்.

          பாணர்களுள் பெரும்பாணர், சிறுபாணர் என்ற இருபிரிவினர் இருந்தனர். பேரியாழ் கொண்டு மிக இசையறிவு பெற்றுப் பாடியோர் பெரும்பாணர் என்றும், சீறியாழ் கொண்டு இசைநுட்பம் குறைந்து காணப்பட்டோர் சிறுபாணர் என்றும் அழைக்கப்பட்டனர். சங்க கால இசைக்கலைஞர்களில் பாணர் சமூகத்தில் சிறப்பிடம் பெற்று வாழ்ந்தனர். தொல்குடியில் ஒருவராக விளங்கினர். இதனைத்,

          ”துடியன், பாணன் பறையன் கடம்பனென்று

           இந்நான் கல்லது குடியுமில்லை” (புறம்-335:7-8)

என்ற புறநானூற்றுப் பாடலடிகள் புலப்படுத்துகின்றன.

          பாணர்களில் ஆடவரைச் ‘சென்னியர், வயிரியர், செயிரியர், மதங்கர், இன்னிசைக்காரர்’  எனப் பிங்கல நிகண்டு குறிப்பிடுகின்றது.

பாணர்களின் வகைகள்

          பாணர்கள் இசைக்கும் கருவிகள் பெயரால், பண்ணொடு பாடுவதால் நான்கு வகைப்படுவர்.

·        சீறியாழ்ப்பாணர்          - சிறுபாணர்

·        பேரியாழ்ப்பாணர்       - பெரும்பாணர்

·        மண்டையாழ்ப்பாணர் – மண்டைப்பாணர்

·        இசைப்பாணர்            - பனுவல்பாடுநர்

என்போர் ஆவர். மண்டையாழ் என்னும் இசைக்கருவியைக் கொண்டோர் மண்டைப்பாணர் எனப்பட்டனர்.

பாணர்களின் கலைத்தொழில்

          பாணர்கள் சீறியாழ் ‘இன்குரல் சீறியாழ் இடவயின் தழீஇ’ (சிறுபாண்,262), பேரீயாழ் ‘இடனுடைப் பேரியாழ்’ (பெரும்பாண்,462)  என்ற குறிப்பு, பாணர்கள் கருவியிசையிலும், குரலிசையிலும் வல்லவர்களாகத் திகழ்ந்துள்ளனர் என்பதைப் புலப்படுத்துகிறது. இதனை,

          ”இழை பெற்ற பாடினிக்குக்

        குரல் புணர் சீர் கொளை வல்பாண் மகனும்மே” (புறம்,11:14-15)

என்ற சங்கப்பாடல் பகுதி புலப்படுத்துகிறது. மேலும் இவர்கள் தோற்கருவி இசைப்பதிலும் வல்லவர்களாக இருந்தமையைச் சங்க இலக்கியச் சான்றுகள் மூலமே தெரிய வருகின்றது. இதனை,

          ”கன்று பெறு வல்சிப் பாணன் கையதை

           வள்ளுயிர்த் தண்ணுமை போல”     

என்ற நற்றிணை (310) பாடலடிகள் உணர்த்துகின்றன. மேலும், பாணர் யாழுடன் ஆகுளி, பதலை, முழவு ஆகிய வேறுவகைப் பறை வாத்தியங்களையும் வைத்திருந்தனர். இக்குழுவின்  நிகழ்வு வழங்குதல் ஆடலையும், பாடலையும் உள்ளடக்கி இருந்தது. இதனை,

        ”பாடுவல் விறலி ஓர் வண்ணம், நீரும்

        மண்முழா அமைமின், பாண்யாழ் நிறுமின்

        கண்விடு தூம்பின் களித்து உயிர்தொழுமின்

        புதலை ஒரு கண் பையென இயக்குமின்

        மதலை மாக்கோல் கைவலம் தமினென்

        நிறைவன் ஆகலின் சொல்லுபு குறுகி” (புறம், 152)   

என்ற பாடற்பகுதி விளக்குகின்றது.

பாணர்களின் ஆதரவாளர்கள்

          சங்க காலச் சமூக அமைப்பில் பாணர்களையும், அவர்கள் சார்ந்த குழுவினரையும் பெருமன்னர்களும், குறுநில மன்னர்களும், வேளிர் தலைவர்களும், பொதுமக்களும் ஆதரித்து அவர்களுக்கான வாழ்க்கை ஆதாரங்களை அளித்துள்ளனர். அவர்களின் கலையைப் போற்றிப் புகழ்ந்துள்ளனர்.

          பெருமன்னர்கள் கரிகால் பெருவளத்தான், பாண்டிய மன்னன் தலையாலங்கானத்துச் செருவென்ற நெடுஞ்செழியன், இமயவரம்பன் நெடுஞ்சேரலாதன், சோழன் நலங்கிள்ளி, அதியமான் நெடுமானஞ்சி, போன்ற பெருமன்னர்கள் பாண் மரபினரைப் பெரிதும் ஆதரித்துள்ளனர்.

          நாஞ்சில் வள்ளுவன், பண்ணன், பாரி, பேகன், ஆய் அண்டிரன், வளவில் ஓரி, நல்லியக் கோடன், ஆதனுங்கன், இளந்திரையன், நன்னன், வேண்மான், அவியன், தழும்பன், பிட்டன் போன்ற பல குறுநில மன்னர்களும், பேரூர் தலைவர்களும் பாணர்களின் பசிதீர்த்து வறுமை போக்கிய வள்ளல்களாவர்.

          ஐவகை நிலமக்களும், பாண்குழுவினரை வரவேற்றுப் பசிநீக்கி அவர்களை ஆதரித்துள்ளனர். இதனைப் பெரும்பாணாற்றுப்படையும், சிறுபாணாற்றுப்படையும், மலை படுகடாமும் புலப்படுத்துகின்றன.

பாணர்களின் வாழ்க்கை முறை

பாணர்கள் ஓரிடம் நிலைத்து வாழாது நாடு முழுவதும் மன்னர்களையும், வள்ளல்களையும், மக்களையும் நாடித் தங்கள் கலைகளை நிகழ்த்தி அதன் மூலம் பெற்ற வருவாயைக் கொண்டு வாழ்க்கை நடத்தினர்.

          பாணர்கள் கூட்டம் கூட்டமாக ஓரிடத்திலிருந்து மற்றோர் இடத்திற்கும், புரவலர் ஒருவரிடம் இருந்து மற்றோருவரிடத்தும் கொடை வேண்டி அலைந்து திரிவோராவர். இவ்வாற அலையும் பாணர்கள் பழுமரம் தேடி அலையும் வௌவால்களோடு அடிக்கடி ஒப்பிடப் பெறுகின்றனர். உண்மையில் பசியும் பட்டினியும் அவர்களோடு உடனுறைந்தன. கோப்பெருஞ்சோழன் பாண் குடும்பத்தின் பசிப் பகைவன் என்றும், ”நலங்கிள்ளியும் பகைவர்களை அழிப்பதோடு பாணர்களின் பசியையும் அழிப்பவன்” (புறம், 212) என்றும் கூறப்பெற்றுள்ளனர்.

பாணர்கள் மிதவைச் சமூகமாய் வாழ்ந்ததால், நிலைத்தக் குடியிருப்பு பற்றிய முழுமையான செய்திகள் அறிய முடியவில்லை. பாணர்கள் செல்லுமிடந்தோறும்  ஊர்ப் பொது மன்றில்களிலும், ஊருக்குப் புறம் தற்காலிகக் குடியிருப்பு ஏற்படுத்தியும் வாழந்துள்ளனர்.

          மதுரையின் புறநகர்ப் பகுதிகளில், சிறுகுடியிருப்புப் பகுதிகளில் வாழ்ந்ததாக மதுரைக்காஞ்சி குறிப்பிடுகிறது. இப்புறக் குடியிருப்புகள் பாண்சேரி எனப்பட்டன. புகார் நகரத்திலும் அதன் புறப்பகுதியில் பாண்சேரி இருந்துள்ளது.

பாணர்களின் பழக்க வழக்கங்கள்

·        பாணர்கள் இறைச்சி, கள் உண்ணும் பழக்கத்தினராகவும், உணவு, பரிசுப் பொருட்கள் என கிடைப்பனவற்றைப் பகுத்துண்ணும் பழக்கம் உடையவர்களாக இருந்தனர்.

·        செல்வத்தைச் சேர்த்து வைக்கும் வழக்கம் உடையவராகக் காணப்படவில்லை. நிலைத்த சமூகமாய் அல்லாமல் நாடோடிகளாய் நிலைத்த சமூகத்தினரை நாடி, அண்டி வாழும் நாடோடிகளாகக் காணப்படுகின்றனர்.

·        கலைகளைப் போற்றியவர்கள், பொருட்செல்வத்தைப் போற்றிப் பாதுகாக்கவில்லை.

·        உண்மையை நிலைநாட்ட யாழ்மீது சூள் உரைக்கும் பழக்கம் உடையவர்களாக விளங்கியுள்ளனர்.

பாணற் குழுவினரில் சிலர் தமக்கென உரிமைக் கொண்ட தலைவனைத் தவிர்த்த பிற தலைவனையும், பிற நாட்டையும் நாடுவதில்லை.

பாணர்களின் மரபுகள்

சங்க கால மக்கள் ஆண், பெண் வேறுபாடின்றித் தலையில் பூச்சூடும் மரபினை உடையவர்கள். அவ்வகையில் பாணர்களும் தலையில் பூச்சூடும் மரபினை உடையவர்கள். பாணர் தலைவன் ஒருவன் இறந்ததினால் பூச்சூடவில்லை என்ற செய்தியை,

”பாணர் சென்னியும் வண்டு சென்று ஊதா” (புறம், 244,1)

என்ற பாடலடியும்,

”பாணன் சூடான் பாடினி அணியாள்” (புறம், 242, 3)  

என்ற பாடலடியும் இதனைப் புலப்படுத்துகின்றன. பாணற் குழுவினர் இன்னொரு பாணற் குழுவினரை ஆற்றுப்படுத்துவது மரபாகும். பாணர் அகவாழ்க்கையில் தூது செல்லும் மரபுடையவர்களாகக் காணப்படுகிறார்.

”தொன்நெறி மரபின் கற்பிற்குரியர்”

தலைவியின் ஊடல் தீர்க்கும் வாயில்களாகவும் செயல்பட்ட மரபினைக் காண முடிகிறது. பாணரின் மரபாக,

”நிலம்பெயர்ந் துரைத்தல் வரைநிலை யுரைத்தல்

கூத்தர்க்கும் பாணர்க்கும் யாத்தவை உரிய”

எனும் இலக்கண மரபின் வழி அறிய முடிகிறது.

பாணர்களை அரசர்கள் சிறப்பு செய்தல்

நாடுதோறும் அலைந்து திரிந்து பசியினாலும் அது ஏற்படுத்திய களைப்பினாலும் வாடிய பாணர்களையும் அவர்களின் சுற்றத்தார்களையும் கண்ட வள்ளல்கள் முதற்கண் உணவளித்துப் பசியைத் தீர்த்துக் களைப்பைப் போக்கினர். பின் அவர்களின் கலை நிகழ்வுகளைக் கண்டு பாணர்களின் வறுமை நீங்கும் அளவு செல்வம் வாரி வழங்கிச் சிறப்பு செய்தனர்.

தம்மை நாடி இரப்போர் வாராராயினும் அவரைத் தேடி தேரையனுப்பி அழைத்து வரச்செய்து வேண்டுவன எல்லாம் கொடுத்துச் சிறப்பித்த செய்தியைப் பதிற்றுப்பத்துப் பகர்கின்றது.

”வாரார் ஆயினும் இரவலர் வேண்டித்

            தேரின் தந்தவர்க்கு ஆர்பதன் நல்கும்

            நகைசால் வாய்மொழி இசைசால் தோன்றல்”

என்ற பாடலில் அக்கருத்து காணப்பெறுகிறது.

வள்ளுவனார் இறைமாட்சியின் இலக்கணங்களுள் ஈகையும் ஒன்றென எடுத்தியம்புவர். அம்முறையில் இமயவரம்பன் நெடுஞ்சேரலாதன் விரியுளை மாவும் களிரும் தேரும், வயிரியர் கண்ணுளர்க்கு ஒம்பாது வீசியவன் கரிகாற் பெருவளத்தான், இரும்பாண் ஒக்கல் கடும்பு புரந்தவன் சோழன் நலங்கிள்ளி போன்றோர் செய்த சிறப்பினை அறிய முடிகிறது. மேலும், பாணர்களுக்கு அகலாச் செல்வம், பொற்றாமரை, ஊர்க்கொடை, எனப் பல்வேறு பரிசில்களைத் தந்து பாணர்கள் சிறப்பு செய்யப்பட்டதை ஆற்றுப்படை இலக்கியங்களும், மதுரைக்காஞ்சியும், புறநானூற்றுப் பாடல்களும் புலப்படுத்துகின்றன.

பாணர்களும் சமூகமும்

சமூகச் சச்சரவுகளில் அமைதியை ஏற்படுத்துபவர்களாகவும், குடும்பச் சச்சரவுகளைத் தீர்த்து வைக்கும் நடுவர்களாகவும் காதலன் காதலியிடையே ஊடல் தீர்க்கும் தூதுவர்களாகவும் சமூகத்தில் விளங்கியுள்ளனர். இதற்குச் சமூகத்தோடு கொண்டிருந்த நல்லுறவு காரணம் எனலாம்.

ஐங்குறுநூற்றிலுள்ள பத்துப் பாடல்கள் யாழ் வாசிக்கும் வல்லமையைப் புலப்படுத்துவதோடு, ஊடல்கள் தவிர்க்கத் தூது செல்லுதலையும் குறிப்பிட்டுள்ளன. இதன் மூலம் பாணர்கள் அகத்துறையில் பாங்கனாகச் செயல்பட்டது தெரிய வருகிறது. கலை, கல்விகளில் சிறந்து விளங்கிய பாணர்கள் செல்வக் குடும்பம் முதல் எளிய குடும்பம் வரை தடையின்றிப் பழகக் கூடிய வாய்ப்பின் காரணமாகப் பாணர் கற்புக் காலத்து வாயிலாகச் சமூகத்தில் இருந்துள்ளனர்.

          ”பாணர், கூத்தன், விறலி, பரத்தை

        யாணஞ் சான்ற அறிவர், கண்டோர்

        பேணுதரு இளந்த அறுவரொடு தொகை இத்

        தொன்னெறி மரபின் கற்பிற்குரியர்” (தொல், 491)

என்னும் பாடற்பகுதியில் கற்புக் காலத்தில் வாயிலாகப் பாணர் முதன்மையாகக் குறிக்கப் பெற்றுள்ளனர் என்பது புலப்படுகிறது.

          சங்க காலத்தில் தலைவனது அகவாழ்க்கையில் பாணன் பங்கெடுப்பது அவனது மாறும் ஆளுமையைக் காட்டுகிறது. மன்னர்களின் அகவாழ்க்கையில் பாணர்கள் ஈடுபட்டுள்ளமைக்கான சான்றுகள் பல உண்டு. வீரயுக இலக்கியத்தில் பாணர் வீரர்களின் அகவாழ்க்கையில் இணைவது அறியப்பட்டதே. பாணர்கள் சமூகத்தில் அனைத்துப் படி நிலைகளிலும் எளிதாக சென்றுவரக்கூடிய உரிமை பெற்றிருந்தனர் என்பதைப் புலப்படுத்துகின்றன.

இலக்கிய வளர்ச்சியில் பாணர்கள்

        பாணர்கள் பாடுதலும் பாட்டு இயற்றலும், கருவி இசைத்தலும் ஆகிய செயல்களைச் செய்துள்ளனர். அவை அரசியல் சமூகச் சூழலில் சில இலக்குகளை நோக்கியவையாக இருந்துள்ளனர். அவ்வாறு அவர்கள் இலக்கியங்களை வளர்த்தெடுத்துள்ளனர். பிற்கால தூது, கலம்பகம், ஆற்றுப்படை, ஐந்திணை போன்ற பல இலக்கிய வகைகளுக்கு முன்னோடிகளாக விளங்கியுள்ளனர்.

          அகப்பொருள் இலக்கியத்தில் காமம் மிக்க கழிபடர் கிளவி என்னும் துறையில் தலைவி தன் உள்ளத்து உணர்ச்சியாம் செய்தியை நாரை, சிறு வெள்ளாங்குருகு, கிளி முதலியன வழியாகத் தலைவனுக்கு அனுப்புவதாக அமைந்த 54, 70, 102, ஆகிய நற்றிணைப் பாடல்களையும், புறப்பொருள் இலக்கியத்தில் பிசிராந்தையார் தம் நண்பன் கோப்பெருஞ்சோழனிடம் அன்னச் சேவலைத் தூது விடுத்ததாய் வந்துள்ள பாடலையும் பிற்கால தூது இலக்கியத் தனி நூலிற்கான முன்னோடியாகக் காணலாம்.

          நாகரிகம் வளர்ச்சியுறத் தொடங்கிய காலத்தில் பல்வேறு நாடுகளில் முதன்முதல் பாணரும் பாடினியரும் இலக்கிய வளர்ச்சிக்கு மூல காரணமாக இருந்துள்ளனர். அவர்கள் மாவீரர்களின் புகழை ஊர்ப்பொது மன்றங்களிலும், திருவிழா நடைபெற்ற இடங்களிலும், மன்னரின் அவைகளிலும் இசையோடு பாடிக் கேட்போரை மகிழ்வித்தனர். அவர்களுடைய பாடல்கள் வீர உணர்ச்சியை ஊட்டியதோடு மகிழ்ச்சி அளிப்பதாகவும் இருந்தன. அவர்களுடைய பாடல்களில் மூதுரைகளும், பழமொழிகளும், அறவுரைகளும், அறிவுரைகளும் இலைமறை காய் போல இங்குமங்குமாக இடம் பெற்றிருந்தன. இவ்வாறான இலக்கியம் தொடங்கிய காலத்தைப் பாணர் பாடினியரின் காலம் என்பர்.

பாணர்களின் பெயரில் அமைந்த ஊர்கள்

·        பாணான் பட்டு – விழுப்புரம்   - விழுப்பும்

·        பாண்டிச் சேரி    - பாண்டிச் சேரி   - புதுவை மாநிலம்

·        பாச்சேரி           - கள்ளக்குறிச்சி    - விழுப்புரம்

·        பாணர் பரணர்   - சிவகங்கை      - சிவகங்கை

·        பாணன் வயல்    - திருப்பத்தூர்   - திருப்பத்தூர்

·        பாண்சேரி        - திருக்கழுக்குன்றம்    - காஞ்சிபுரம்

·        பாணஞ்சேரி   - கேரளா

·        யாழ்ப்பாணம்   -இலங்கை

பாணரின் வீழ்ச்சி நிலைக்கான காரணங்கள்

·        பாணர்கள் செல்வத்தைச் சேமிக்கும் பழக்கமற்றவர்கள்.

·        கள்ளுண்ணும் தன்மை மிக்கோர் – ஒழுக்கம் பிறழல்

·        பாணர் ஒரு நாடோடிக் குழுவாக வாழ்ந்தனர்

·        பாணர் கலைத் தொழிலைத் தவிர்த்து நிலையான பொருளாதார வளர்ச்சிக்குத் தம்மை உட்படுத்தாமல் கிடைத்த்தை உண்டு வாழும் தன்மையால் வீழ்ச்சியடைந்துள்ளனர்.

·        பிராமணர்களின் சடங்கியல் செல்வாக்கு பாணர்களைக் கீழ் நிலைப்படுத்தியது.

நிறைவாக,      

நிரம்ப ஓதிய புலமையும், வாய்மையும், துறை பல முற்றிய அறிவும், இசைக்கலை நுட்பமும், வரும் பொருள் உரைக்கும் உணர்வும், நிலைத்த புகழும், சொல்வன்மையும் உடையவர் பாணர்கள் என்பதைப் பின்வரும் சங்கச் சான்றோர் வாக்குகளால் முறையே அறியலாம்.

          ”நீயும் அம்மோ முதுவா யிரவல” (புறம்:180, 9)

        ”முதுவாய் இரவல” (சிறுபாண், பா.வரி.40)

“முதுவாய்க் கோடியவர்”(பட்டினப்பாலை: பா.வரி, 253)     

”துறைபல முற்றிய பைதீர் பாணர்”(மலைபடுகடாம்:பா.வரி, 40)

        ”விரகறி பொருந” (பொருநர்:பா.வரி,3)

        ”அன்னாய் இவன் ஓர் இளமாணாக்கன்

         தன்னூர் மன்றத்து என்னன் கொல்லோ”(குறுந்:பா.எண்,33)

எனப் பல சிறப்புச் சொல்லடைவுகளால் பதியப் பெற்றுள்ளனர். இதன் வழி இவர்களின் தனித்திறன், கலைத்திறன், வருவதுரைக்கும் கணிப்புத்திறன் எனப் பல்லாற்றானும் சிறந்து விளங்கிய பழம் தமிழக்குடியினர் ஆவர் என்பது அறிய முடிகிறது.

பார்வை நூல்

1.  காந்திதாஸ். Dr. க, சங்க இலக்கியங்களில் நிகழ்த்து கலை, கலைஞர்கள், A.M. பதிப்பகம், சென்னை, முதற்பதிப்பு 2019.

2.  பாலசுப்பிரமணியன். முனைவர்.கு.வெ. சங்க இலக்கியத்தில் கலையும் கலைக்கோட்பாடும், நியூ செஞ்சுரி புக் ஹவுஸ் (பி) லிட்., அம்பத்தூர், சென்னை, முதற்பதிப்பு 2016.